Aktualności

Tradycją naszej mszańskiej parafii pw.Michała Archanioła jest cowieczorne czuwanie przy żłóbku różnych grup parafialnych – szkół, zakładów pracy, zespołów, grup zawodowych, które „kolędują Małemu” przez cały okres bożonarodzeniowy. 14. stycznia 2011 wypadła kolej na Szkołę Podstawową w Łostówce. Zawsze starannie przygotowujemy się do tego wydarzenia, bowiem oprócz najważniejszego, czyli adorowania Dzieciątka Jezus i udziału w odprawianej w tym dniu w intencji naszej społeczności Mszy świętej, jest to także jakieś „zaprezentowanie się” naszej szkoły w parafii i mieście. Siedem uroczych skrzypaczek, jeden (ale jaki!) akordeonista i przesympatyczny 7-letni basista, stanowili w tym roku kapelę akompaniującą i tradycyjnym polskim, i naszym, zagórzańskim kolędom, w wykonaniu całej szkoły i pewnie połowy wsi. Bardzo miłe jest bowiem to, że na naszą adorację przybywają nie tylko uczniowie, nauczyciele, rodzice, ale wielu mieszkańców Łostówki, nie związanych obecnie bezpośrednio ze szkołą. Wspierają nas swoją obecnością, śpiewem, świadomością, że tworzymy razem „małą Ojczyznę”. Tematem tego roku duszpasterskiego jest „W komunii z Bogiem”, dlatego w czasie adoracji staraliśmy nie tylko przeplatać ją piękną, refleksyjną poezją bożonarodzeniową, ale rozważać także sens tego hasła. Święty Jan Ewangelista uczy nas, że we wspólnocie, czyli komunii z Bogiem możemy trwać jedynie przez tworzenie wspólnoty z ludźmi. „Jakże możesz mówić, że miłujesz Boga, którego nie widzisz, gdy nie miłujesz brata swego, którego widzisz?” – pyta umiłowany Apostoł. I dodaje: „Bóg jest Miłością. Kto trwa w miłości, trwa w Bogu”. A zatem trwamy w komunii z Bogiem miłując naszych braci. To nie jest łatwe – otaczający nas ludzie nie są ideałami. Trudno ich kochać. Ale „kochać” to przecież nie tylko poruszenie serca. To przede wszystkim wola i pragnienie dobra dla drugiego człowieka. Zatem trwam w komunii z Bogiem gdy pragnę dobra dla drugiego człowieka. Ale nie tylko pragnę, lecz gdy to dobro mu ofiarowuję. W dobrym słowie. W pomocnej dłoni. W nieobojętnym sercu. W trudzie dla innych. W przebaczeniu. We wdzięczności. W wyciągnięciu ręki do zgody. To ważne prawdy, choć niełatwe. O ich realizację w naszym życiu prosiliśmy u stóp Bożego Dzieciątka.
A czas kolędowania staraliśmy się uprzyjemnić pięknymi kolędami i pastorałkami.
Cieszymy się, że tak chętnie w nasze działania włączają się najmłodsi: wielkie brawa dla Darka z II klasy za brawurowe wykonanie „Oj, Maluśki”, zaś pierwszak Kacper z większymi od siebie basami, stał się niekwestionowanym gwoździem naszego występu i bardzo się wszystkim spodobał. Specjalnie o nim dopisaliśmy kolejną zwrotkę do naszej wierszowanej „kolędy gadanej”, opisującej, jak to spieszymy wszyscy na kolędowanie:
Starzy Łostowianie
i łostowskie dzieci
spieszą dziś do szopki
dróżką wśród zamieci
Skrzypi śnieg pod stopą
Mróz za nosy szczypie
Mamy akordeon
I siedem par skrzypiec
A najmłodszy, Kacper
Basy wielkie basy niesie
Będzie grał Małemu
Aż zabrzmi w niebiesiech

Mamy nadzieję, że nasze serdeczne śpiewanie było rzeczywiście tam słychać.

zobacz zdjęcia

Urszula Antosz-Rekucka